Of het nu ‘rammelt’ hier en daar of dat het al ‘stuk’ voelt, problemen in je huwelijk doen zeer, vaak gruwelijk zeer! Met huid en haar leverde je je uit aan de ander, onbevangen of misschien juist na onzeker aftasten of je vertrouwen niet misplaatst was. Maar je koos! Je koos in het vertrouwen dat de ander er voor jou zou zijn, zoals jij je vast voornam er ook voor hem of haar te zijn. Het was exclusief: geen stel zoals jullie, maar ook exclusief in de zin van een veilig besloten twee-eenheid. Geen ruimte voor een derde in jullie verbond van intimiteit & zorg!

En dan blijkt de realiteit weerbarstiger dan alle voornemens en verwachtingen. De werkelijke, diepgevoelde intimiteit trekt zich gaandeweg wat terug en verdwijnt vervolgens - geruisloos of met veel kabaal - jullie huis uit. Werk, drukte, teleurstellingen in ‘life’, teveel ballen in de lucht moeten houden… en langzaam, onaangekondigd maar onmiskenbaar zakt de gevoelstemperatuur. Het wordt killer, je slaat je armen om je heen en rilt.
Wat is er gebeurd?! Wanneer is het gebeurd? Hoe kon dit júllie in vredesnaam gebeuren?!

Geef nooit op!
Al voelt het misschien alsof jullie alle hoop voorbij zijn…
Dat is allerminst bedoeld als een clichématige slogan, het is heel letterlijk bedoeld. Geef nooit je huwelijk op…! Het maatschappelijk denken over en handelen rondom huwelijk & echtscheiding is inmiddels zo enorm verruimd, dat - min of meer ongemerkt - ook de christelijke atmosfeer hierin toleranter is geworden.
Maar… God is niet ‘ruimdenkender’ geworden! Hij dacht juist op z’n ruimst na over het huwelijk toen Hij Zijn instructies ervoor gaf en toen Hij het huwelijk ontwierp zonder een ‘deur’ erin. Als Maker kent Hij de nood van de menselijke ziel als geen Ander en Hij weet dat zij enkel kan floreren in de veiligheid van exclusieve, onvoorwaardelijke en onverbrekelijke intimiteit. Alles wat daaraan afdoet, doet afbreuk aan de liefdesmogelijkheden van de ziel; het geeft deuken in vertrouwen, scheuren in zelfovergave, het versplintert ons vermogen tot kwetsbaarheid.

“Moeten we dan een leven lang nog zo door tobben met elkaar?”
“Moeten we dan echt alleen voor de kinderen bij elkaar blijven?”
Ja en nee. ‘Ja’ in de zin van doorgaan en bij elkaar blijven. ‘Nee’ in de zin van niet op deze manier! Intimiteit, weer echt blij worden met elkaar vergt aandacht en (het oefenen van) vaardigheden. Het goede nieuws is dat je beiden kan leren wat de ander nodig heeft om zich geliefd te voelen!

Geef nooit je huwelijk op, zet gezamenlijke tijd apart voor achterstallig onderhoud, het levert zoveel op! Er is écht een weg naar een nieuw samen, mooier & kostbaarder dan dat je voor mogelijk had gehouden!

Nog twee aanvullingen:
– Er zijn situaties waarin een (al dan niet tijdelijke) scheiding helaas de enige veilige weg voorwaarts is;
– Ook als je gescheiden bent; er wacht je hier geen veroordeling! Ook in deze fase is het nog steeds waardevol om te leren van wat er is gebeurd, te leren over je eigen manieren van reageren, een goede balans te vinden als ouders, etc.